Slik bij Kats
Rand van de wereld. Stervenskoud.
Achter de lege haven waar een on-
zichtbare hand de hele dag een slijptol
gaande houdt, begint het strand.
Het hek piept schuin omhoog in zijn
scharnieren. Schapen en plevieren
maken zich weg. De tijd wordt lang
en dun. Melancholie is niets dan bij
laag tij droogvallend verdriet. Geen
toegang tot het slik: kwetsbaar gebied.
